In de Volkskrant leest Moeke over een interview met de Groningse hoogleraar Jochen Mierau. Hij lanceerde het plan om gezondheidsdoelen op te nemen in de wet. Want als we een gezonder Nederland willen zullen we vol moeten inzetten op preventie. Doen we dat niet, dan moeten we als samenleving leren accepteren dat de rijkste Nederlanders 25 jaar langer in goede gezondheid leven dan hun armste medeburgers. Dat is een kwart van je leven!
Minimumprijzen voor alcohol, een suikertaks, duurdere sigaretten, het vergt politiek lef. Meer lef blijkbaar dan het trekken van de portemonnee voor de zorg. We geven veel meer uit aan zorg dan aan preventie terwijl gezond eten, goede huisvesting en schone lucht, veel meer bijdragen aan een goede gezondheid.
Voorbeelden van gezondheidsdoelen staan al in het Preventieakkoord: minimaal vijf extra gezonde levensjaren voor iedereen erbij, 30 procent kleinere gezondheidsverschillen, het obesitasniveau terug naar dat van de jaren negentig. Leg die dan ook wettelijk vast. Hoe je ze bereikt, mag je zelf weten, als je er maar komt. Als de overheid dan een bewezen effectieve manier waarmee je de gezondheidsverschillen terug kunt dringen niet inzet, moet ze daar verantwoording over afleggen.
Alle nudging door de voedingsindustrie gaat nu de ongezonde kant op. Dus met het idee dat voedselkeuze een individuele verantwoordelijkheid is waarde overheid zich niet mee zou moeten bemoeien, maakt Mierau korte metten: Wat is de individuele verantwoordelijkheid waard in een samenleving die zo extreem aanzet tot ongezond eten?’
